Historia na Haczyku - KARP
Wydawnictwo Polskiego Związku Wędkarskiego w 1988 roku, wydało broszurę Jerzego Paladino "Z wędką na Karpia", w której czytamy:
"Karp jest hodowany prawie na całym świecie, a za jego ojczyznę, a właściwie jego formy "dzikiej", czyli sazana, należy uznać zlewiska mórz Czarnego, Egejskiego, Adriatyku, Kaspijskiego i Aralskiego, a także Pacyfiku. Opisując pokrótce dzieje karpia ograniczymy się do obszaru europejskiego, dla nas najbardziej interesującego.
Pierwsze historyczne wzmianki o karpiu, o jego występowaniu w rzekach, można znaleźć u Arystotelessa (384-322 p.n.e.) i Piliniusza (23-79 n.e.). Prof. P. Wolny twierdz, że początki udomowienia karpia w Europie sięgają prawdopodobnie VI-V w. p.n.e., a stało się to na terenie Dacji, w ujściu Dunaju.
W Niemczech pierwsza informacja o hodowli karpia w stawach pochodzi z Bawarii, od mnicha Albertusa Magnusa (1230-1310). We Francji pierwsza wzmianka o karpiu pojawiła się w 1313 r. w księgach rachunkowych dworu królewskiego; informowała ona o darowaniu 160 karpi królowi angielskiemu. W kronice gospodarstwa stawowego w Trzeboni, leżącego w granicach średniowiecznego państwa czesko-morawskiego, istnieją zapiski o hodowli tego gatunku ryby. Pierwszy w Europie podręcznik hodowli karpia w stawach napisał Dubravius (1547), biskup z Ołomuńca na Morawach. W polskiej literaturze pierwszą wzmiankę o karpiu spotyka się u Długosza (1415-1480), który opisując rycerzy biorących udział w bitwie pod Grunwaldem, przy nazwisku rodu Korzbok ze Śląska mówi o trzech karpiach w herbie. Właściwymi prekursorami krajowej literatury o karpiu byli: Strumieński (1573), Stroynowski (1609), oraz ksiądz Kluk (1780)."
