Szczupakowy Wolny Opad
Metoda prezentacji przynęt w opadzie głównie przypisywana jest wędkarstwu sandaczowemu, natomiast łowienie szczupaków to kwintesencją klasycznego spinningu. Można obie te szkoły ze sobą połączyć, otrzymując niezwykle skuteczny sposób na esox-y i do tego te najdłuższe, najgrubsze oraz najcięższe. Wystarczy kilka elementów i sposobów zaadaptować do łowienia szczupaków, a niektóre lekko zmodyfikować...
Sprzęt
Do łowienia szczupaków z wolnego opadu, przydatny może okazać się sprzęt, bardzo zbliżony lub nawet identyczny jakiego byśmy użyli przy łowieniu sandaczy. Tym samym zgodnie z naszymi preferencjami może być to klasyczna wędka spinningowa, o szybkiej akcji, długości np. od 2,10 do 2,70m i górnym ciężarze wyrzutowym w granicach 30g lub wklejanka o podobnych długościach jak w przypadku wcześniejszego blanku oraz górnym ciężarze wyrzutowym 21g, najczęściej proponowanym przez producentów w przypadku tego rodzaju wędzisk. Istotną cechą konstrukcyjną, odpowiedniej wklejki powinien być bardzo mocny dolnik oraz szybki i sprężysty element szczytowy, zakończony jedynie pełną szczytówką odpowiedzialną za sygnalizowanie brań lub samego opadu, taka konstrukcja zapewni optymalny zapas mocy naszego zestawu. Bardzo dużym uproszczeniem tego opisu może być porównanie dobrej wklejanki do mocnej, ale progresywnej wędki sandaczowej, zakończonej tylko pełną i delikatną szczytówką.
Za wyważenie zestawu oraz jednoczesny magazynek bezwzględnie wymaganej plecionki powinien odpowiadać kołowrotek w granicach wielkości 3000, tu także ważna jest i zawsze podkreślana cecha, choć powinna być już normą, czyli płynnie działający hamulec, także bardzo ważna oraz praktyczna, lecz nie zawsze wynikająca z wielkości kołowrotka i jego oznaczeń jest wielkość szpuli. Jeżeli nasz kołowrotek będzie posiadał taką, o dużej średnicy, to ostatnie około 100m plecionki powinno być nawinięte na podkładzie o słusznym obwodzie, co przełoży się znacząco na zasięg rzutu. Osiągniemy podobny efekt, jaki zapewniają kołowrotki z płytką szpulą, tyle że w naszym przypadku zyskamy znaczny zapas plecionki, plecionki o średnicy 0,13-0,16mm. Istotnym, choć często lekceważonym elementem, jest przypon oraz jego długość, która nie powinna być krótsza niż 40cm, a niekiedy bywa to za mało dla łakomego szczupaka. Opłacalną inwestycją może także okazać się zakup przyponu wykonanego z tytanu, który przy odrobinie szczęścia - brak zaczepów, posłuży nam przez bardzo długi czas w przeciwieństwie do wolframu, niezwykle podatnego na skręcanie i deformacje nawet po pierwszym braniu niewielkiej ryby.
Przynęty
Wielokrotnie podkreśla się, że "duża przynęta, to duża ryba..." choć selektywność przynęt niekiedy się sprawdza, to w przypadku szczupaków jest to jedna, wielka niewiadoma. Instynkt tych ryb sprawia, że najmniejsze z nich porywają się na przynęty większe od nich samych i odwrotnie, metrowe szczupaki potrafią zainteresować się paprochem. Jak zawsze bywa, najlepiej zastosować pewien uniwersalizm w postaci rippera lub kopyta w wielkości 9-12cm lub też rzadko używanych w opadzie wahadłówek nr 2-3 lub obrotówek nr 3-4. Chcąc używać skutecznie przynęt gumowych do wolnego opadu szczupakowego, wybierajmy te, które charakteryzują się pracą nawet przy najmniejszym ruchu. Dzieję się to za sprawą użycia miękkiej i wysokiej jakości gumy w procesie produkcji jak i samej konstrukcji części ogonowej, której optymalne przewężenie lub karbowanie sprawia, iż praca rippera uzyskiwana jest już przy wolnym zwijaniu lub opadzie na lekkiej główce jigowej. Jest to niezwykle ważna cecha przynęt szczupakowych, których praca oddziaływającą na linię boczną esoxa jest podstawowym bodźcem do ataku. Nie zmienia to faktu, iż żonglując paletą kolorów, także możemy wpłynąć na decyzyjność ryb. Najprostszym rozwiązaniem jest zapełnienie pudełka przynętami w kolorach od naturalnych perłowo-szaro-oliwkowo-niebieskich do skrajnie nienaturalnych, jaskrawych seledynów, żółci i pomarańczy. Bardziej stonowanymi lecz także niezwykle skutecznymi kolorami są czerwienie, borda lub brązy. Zasadność stosowania poszczególnych odcieni determinuje także przejrzystość wody, na czystych zbiornikach "popularne" wśród ryb są stonowane kolory brązu, bordo, pomarańczy, a na wielko rzecznych, mało przejrzystych odmętach królują biele, seledyny, żółcie. Bardzo uogólniony podział przynęt gumowych należy jeszcze uzupełnić o wagę stosowanych główek jigowych. Niewiele mówiący przedział obciążeń od 5 do 20g, stosowanych na różnych zbiornikach, od bardzo płytkich do bardzo głębokich można zobrazować zasadą, wedle której dobór ciężaru główki, zależy od bezproblemowego utrzymania się przynęty w czasie wolnego prowadzenia na bardzo płytkich zbiornikach - ok. 2m w połowie wody, a na głębokich od 4 do 15m w 2/3 głębokości. Optymalnie dobrana waga umożliwia przynęcie płynną pracę nad dnem, bez jego ostukiwania przy niewielkiej prędkości jak i łatwe poderwanie już przy pierwszym obrocie korbką kołowrotka.
W kategorii przynęt metalowych występujących w kolorach srebra, miedzi i złota oraz ich wariacjach, największy problem może stanowić znalezienie takich, których praca będzie odczuwalna dla wędkarza, jak i samego szczupaka nawet przy wolnym prowadzeniu. Najczęściej problem ten dotyczy obrotówek w przypadku, których możemy bazować na uznanych producentach lub na własnym doświadczeniu wynikającym z użytkowania poszczególnych przynęt. Bez względu na pobudki decydujące o wyborze konkretnej obrotówki, jej praca musi być płynna i nienaganna, a także pobudzenie po opadzie niemal natychmiastowe. Choć w tym przypadku problem może dotyczyć większość produktów, dlatego najlepszym sposobem na przywrócenie życia naszej przynęcie jest jej energiczne szarpnięcie tuż po podniesieniu z dna.
Podobne problemy dotyczą także wahadłówek, choć tu na ratunek przychodzą seryjnie produkowane lub rękodzielnicze blaszki trociowe o mocno wyczuwalnej pracy nawet w opadzie. Mocne krępowanie (przeciwległe wygięcie) powodujące agresywną pracę i kolebanie przy opadzie, doceniają nawet chimeryczne szczupaki. Nie ograniczajmy się nazwami nadanymi przez producentów, po prostu niech o wyborze poszczególnej przynęty decyduje jej praca i oczekiwany efekt, jaki chcemy za jej pomocą uzyskać.
Prezentacja Przynęt
Niezależnie jakiego rodzaju przynęty użyjemy, schemat działania pozostaje taki sam, cały proces obławiania wolnym opadem zaczynamy od kontaktu wabika z dnem. Po wykonaniu rzutu czekamy, aż przynęta opadnie do dna, co da nam pewien obraz głębokości danego miejsca oraz pozwala określić czas i szybkość zwijania wystarczający do tego, aby przynęta znalazła się w odpowiedniej odległości od dna. Starajmy się tak wyważyć/dobrać nasz zestaw aby zwijanie zajmowało nam około 3-5 wolnych obrotów korbką, a następnie opad trwał w granicach 3-4 sekund. Łowienie szczupaków z pozoru łatwe i schematyczne akurat w tej metodzie wymaga sporego skupienia i refleksu, gdyż branie może nastąpić w każdej fazie łowienia, przy pierwszym opadzie po wykonaniu rzutu, w czasie poderwania przynęty, w trakcie zwijania pomiędzy opadami oraz w ich trakcie, a także "pod samymi nogami" bez względu czy łowimy z łodzi, czy z brzegu.
Szczupakowe Miejsca
Zasadę przebywania szczupaków w całej rozciągłości sezonu możemy zobrazować matematycznym wzorem nałożonym na wykres sinusoidalny. Z początkiem sezony ryby napływają na blaty i wypłycenia, gdzie przebywają przez większą części sezonu, powoli schodząc w głębsze obszary zbiorników, aby w chłodnych i niekiedy mroźnych, jesiennych miesiącach zająć najgłębsze miejsca pod przykosami, główkami, w przybrzeżnych rynnach lub jeziorowych spadach. Wówczas nie tylko te największe okazy znajdują tam schronienie ale wszelki przekrój wiekowy szczupaków, choć zawsze szukamy tych największych, tym bardziej tą metodą powinniśmy przez cały sezon obławiać najgłębsze miejsca w łowiskach, gdzie spokoju zalegają najgrubsze "kaczory". Zwłaszcza jeżeli nasz wędkarski zapał nie zostanie ochłodzony przez niskie temperatury listopada lub grudnia, cierpliwe obławianie głębokich rynien, przykos oraz przegłębień może zostać nagrodzone naprawdę zacnej wielkości szczupakiem. Łowiąc z brzegu możemy robić to wachlarzem powodowanym prądem rzeki lub na stojących zbiornikach, kolejnymi rzutami wykonywanymi co kilka metrów. Mając możliwość łowienia z łodzi, należy ją ustawić wzdłuż rynny lub spadu i prowadzić przynętę równolegle do stoku penetrując jego podstawę jak i całą szerokość przegłębienia.
Skuteczna Ciekawostka
Jakiś czas temu moi koledzy wtajemniczyli mnie w niezwykle skuteczny sposób "prezentacji" przynęt, który potrafił ożywić dany zbiornik w najbardziej "bezrybny" dzień, za co im serdecznie dziękuję. Tajemniczy opis, niezwykłej metody jest niemal banalny w swej prostocie i polega na zastosowaniu dużego rippera o długości 14-18cm, którego każdorazowo po krótkim i wolnym zwijaniu pozostawiamy na dnie na około 10 - 30 sekund, co może spowodować duże zaskoczenie, kiedy w pewnym monecie poczujemy odjazd ryby. Tak, dokładnie, okazałe szczupaki potrafią zaatakować sztuczną przynętę leżącą na dnie, tak jakbyśmy łowili na martwą rybkę i tylko takie rozwiązanie wielokrotnie przekonało ryby do brania. Dlatego łowiąc wolnym opadem zróbmy sobie od czasu do czasu dłuższą przerwę w zwijaniu, a może spotka nas miła niespodzianka... Zabieg ten sprawia, że szczupaki atakują również tuż po podbiciu przynętę, spoczywającą jakiś czas na dnie. Stosując wolny opad w poszukiwaniu najgrubszych szczupaków, głównie w późnojesiennych miesiącach starajmy się uzbroić w cierpliwość i konsekwencję w działaniu, gdyż ryby wymagają dłuższego wypracowania, ponieważ bardzo rozsądnie dysponują swą energią. Każdy atak musi być opłacalny, tym samy jednej miejscówce należy poświęcić niekiedy bardzo dużo czasu, zanim przekonamy esox-a do brania.
Nie zapominajmy także, iż współczesne wędkarstwo wymaga kreatywnego i otwartego umysłu, tym bardziej, że w przeciwieństwie od wielu wędkarzy ryby widziały już niemal wszystko. Dlatego nie dajmy zaszufladkować pewnych metod, przynęt i patentów gdzieś, kiedyś wymyślonych pod kątem danego gatunku, nie dajmy także się samym zamknąć w nieracjonalnych schematach tworzonych przez grupę konserwatywnych i niekiedy ograniczonych swym narcystycznym uwielbieniem, do własnych przyzwyczajeń oraz przekonań wędkarzy. Starajmy się działać instynktownie oraz wyciągać wnioski płynące z obserwacji przyrody, ponieważ wielokrotnie jest to jedyna droga do odniesienia wymarzonego sukcesu.
Polecamy również:
